Alles wat je voor het eerst doet is spannend. Dat hoeft verder geen betoog of een mooi voorbeeld, want dat gevoel kennen we allemaal. Je kunt je natuurlijk goed voorbereiden zodat het minder spannend is. De tekst van een presentatie nog eens oefenen en controleren of je geen vlek op je colbert hebt, maar het feit blijft: een eerste keer is spannend. Die spanning kan ervoor zorgen dat je zelfvertrouwen afneemt en de zelftwijfel toeslaat. Niet echt een fijne combinatie als je aan iets nieuws begint. Ik merk dat het me helpt als ik meer afweet van de werking van het brein.
Ik moest hieraan denken toen ik vorige week schreef dat ik het spannend vond om over mijn eigen zelfvertrouwen te schrijven. Tegelijkertijd vond ik dat vreemd. Ik wist immers al zoveel af van zelfvertrouwen, ik had al die oefeningen gedaan? Hoe kon dat toch? Waarom vond ik het dan toch nog spannend?
De amygdala – huh?
Het antwoord op die vraag kwam toen ik me de ‘amygdala’ herinnerde. Dit amandelvormige stukje brein (Grieks voor amandel, vandaar de naam amygdala) kun je vergelijken met een ingebouwde alarmbel. De amygdala wordt actief bij dreigend gevaar. In de oertijd moesten we ons snel uit de voeten kunnen maken als we een beer zagen. En konden we onszelf redden door stil te blijven staan voor een slang. Die ingebouwde alarmbel hebben we dus al heel lang en vandaar dat de amygdala diep in het oudste gedeelte van de hersenen zit. Als er echt reden is voor gevaar, dan zet de amygdala ons met een golf van stresshormonen razendsnel aan tot de bekende vecht-of-vluchtreactie. Of we verstijven van angst.
Vandaag de dag wordt de amygdala actief als we een deadline niet halen of als we in de file staan en te laat dreigen te komen voor een afspraak. We zijn alert en onze zintuigen staan op scherp. Was de amygdala in de oertijd een klein waakvlammetje dat af en toe in actie moest komen, anno 2019 is de amygdala een soort centrale verwarming die heel de dag aanslaat. Daarom reageren we nu anders als we gestrest zijn. Verstijven is bijvoorbeeld uitstelgedrag, vechten doen we nu vooral verbaal. En de confrontatie uit de weg gaan is het vluchten van weleer.
Slimme samenwerking
Uit je comfortzone gaan heeft ook met de amygdala te maken. Denk bijvoorbeeld aan een belangrijke presentatie geven of de eerste keer een wat persoonlijker blog schrijven ;). We maken ons druk dat we raar overkomen en zijn zelf de bron van stress. De amygdala reageert alert met de aanmaak van stresshormonen. Cortisol en adrenaline komen vrij. Onze hartslag en de bloedsuikerspiegel gaan omhoog en we ademen sneller. Dit geeft een vervelend, opgejaagd gevoel waar we snel vanaf willen. Daar moeten we even doorheen. Het jongere gedeelte in ons brein, de cortex, helpt daarbij. We weten dat we niet in levensgevaar zijn en weten ook dat het gevoel weggaat tijdens of na de presentatie.
Het brein doet nog iets slim: tijdens dit proces werkt de amygdala nauw samen met de hippocampus, het geheugencentrum. De ervaring, bijvoorbeeld de presentatie geven, wordt opgeslagen. De amygdala weet de volgende keer direct hoe het moet reageren. En omdat een presentatie geven geen levensbedreigende situatie is, heb je bij de volgende presentatie al minder last van stress. Na een paar keer is de amygdala gewend aan de situatie. Er worden steeds minder stresshormonen aangemaakt, je bent ontspannen en je bent minder moe na afloop. Want een amygdala die in actie moet komen kost een hoop energie.
Boost voor het zelfvertrouwen
Het leuke is: uit je comfortzone gaan, geeft achteraf een boost aan ons zelfvertrouwen. Het stimuleert, het zet aan tot vernieuwing en het geeft een kick. Een dopamine-kick om precies te doen. Dus de volgende keer dat je iets spannends doet, onthoud dan dat je amygdala actief is. Je brein doet gewoon wat het moet doen. Het ongemakkelijke gevoel gaat vanzelf weer weg. Het is vooral geen reden om aan jezelf te twijfelen. De keren daarna worden steeds makkelijker. Als je dit eenmaal weet en kunt herkennen, dan wordt uit je comfortzone gaan een stuk comfortabeler.
Wat helpt, tot slot, is meditatie. Regelmatig mediteren zorgt ervoor dat je amygdala vaker ontspant en minder vaak ‘aanslaat’. Of jezelf een peptalk geven. Meer daarover volgende week!
PS De foto is van Thomas Deerinck en komt van de website Nature.com. Het zijn zenuwcellen in de hippocampus!
Toen ik jong was, nam ik mezelf voor om later vooral geen spijt te krijgen van dingen die ik niet had gedaan omdat ik niet durfde. Ik kwam erachter dat je dan wel zelfvertrouwen nodig hebt. Sommige dingen durfde ik sowieso. Op mijn 19e als au-pair naar Londen. Samen met een vriendin een paar maanden door Australië trekken. Trouwen met Robert durfde ik ook. En voor mezelf beginnen, alleen wist ik nog niet wat.
Cruijffie!
Maar toen ik bijna 40 was schreef ik een kinderboekje over de jonge jaren van Johan Cruijff en besloot ik het zelf uit te geven. Met het verhaal wilde ik kinderen laten zien dat het goed is om in jezelf te geloven. En Johan Cruijff was een perfect rolmodel want dat vertrouwen had hij zelf ook altijd gehad. Met een achtergrond in PR en communicatie, zag ik mijn kans om voor mezelf te beginnen. Enthousiast ging ik aan de slag.
Niet goed genoeg
Toen het boekje bijna klaar was, maakte ik een afspraak met het management van Johan Cruijff. Leuk idee werd er gezegd, maar niemand kent jou. Tja, dat kon ik niet ontkennen. En ik kreeg het verwijt dat ik wilde profiteren van de goede naam van Johan Cruijff. Het liefste wilden ze mij verbieden om het boekje uit te brengen. Zo mocht ik geen enkele foto van Cruijff opnemen in het boek, anders zou ik een flinke boete krijgen. Een kinderboek zonder foto van de held vond ik een belachelijk idee. En ook de suggestie dat ik wilde profiteren. Ik had me voorgenomen per verkocht boek een bedrag te doneren aan de Cruyff Foundation. Maar toch, deze reactie bracht me wel van mijn stuk. Tot dan toe was ik alleen wat onzeker over mijn schrijfstijl geweest … was die wel goed genoeg? Nu was de vraag: ben ik wel goed genoeg?
Mijn criticaster
Ik kreeg last van mijn innerlijke criticaster. Die zei me dat het een belachelijk idee was; ik was helemaal geen schrijver. En als ik nu al van de wijs was gebracht, nou dan was ik ook geen echte ondernemer. Dan maar opgeven? Dat vond ik te makkelijk. Dus ik ging verder en trok langs boekhandels om mijn zelfgeschreven boekje aan te prijzen (sociale media bestonden nog niet). Mijn eigen boek aanprijzen voelde oprecht ongemakkelijk. Maar een half jaar later had ik leuke reacties en positieve recensies gekregen en de eerste 1500 boeken verkocht. Mijn innerlijke criticus werd weer rustig. Toch had de hele ervaring me aan het denken gezet. Ik had een wel heel onzekere kant van mezelf ontdekt. Een kant die ik wel kende maar die ik liever wilde negeren omdat ik die ontdekkingstocht eng en spannend vond.
Oplossing
Ik kreeg een idee: ik zou een boek schrijven over het ontwikkelen van zelfvertrouwen. Dan moest ik me verdiepen in psychologie, ik zou alle oefeningen uitproberen en al schrijvende zou ik vanzelf wel meer zelfvertrouwen krijgen. Ik overwoog even een studie Psychologie. Maar dan zou ik me ook moeten verdiepen in bijvoorbeeld de geschiedenis van de psychologie of de gevolgen van ouderdom. En jasses, weer statistiek. Dus het werd een zelfstudie. Ik was opnieuw enthousiast en een beetje naïef. Zelfvertrouwen bleek een complex onderwerp te zijn en met veel diepgang. Een onderwerp dat uitgebreid wordt bestudeerd door wetenschappers. Ik dacht in eerste instantie met een jaar wel klaar te zijn. Als een rupsje Nooitgenoeg bleef ik maar lezen en schrijven want ik vond de research zo interessant. In plaats van één jaar werden het er vijf.
Het manuscript dat ik schreef was dus wel goed onderbouwd, maar mijn proeflezers wilden ook weten wat ik zelf vond van al die theorie. Hoe paste ik dat toe? Had het effect? En het kon concreter. Terechte opmerkingen. Ik had nog een hoop werk te doen. Toch stopte ik het manuscript in een lade. Ik zag op tegen weer een periode in stilte werken en teksten schrappen. Ik wilde weer eens collega’s en dynamiek. Ik ging tijdelijk werken in Rotterdam. Voor de zekerheid maakte ik een afspraak met schrijfcoach Dennis Rijnvis. Want ik zou wel eens spijt kunnen krijgen als ik niets meer zou doen met dat mooie onderwerp zelfvertrouwen.
Comfortzone
Zo ontstond het idee voor een blog. Met dit blog kan ik kennis delen, inspireren en ook mezelf uitdagen door over mijn ervaring met zelfvertrouwen te schrijven. Want daarvoor moet ik wel een beetje uit mijn comfortzone. Ondanks alle kennis en alle oefeningen die ik deed, voelt dat nog ongemakkelijk (hoe dat zit, schrijf ik een volgende keer). Maar ik blijf me wel ontwikkelen zo 😉 Iets waar ik vast geen spijt van krijg.
De foto hierboven is een artikel uit het AD van 2007. Links van mij staat Rogier Bot, de vormgever van Cruijffie!
Vorige maand ben ik met Miracle Morning begonnen. Ik had er al eerder van gehoord maar een uur eerder opstaan? Dat leek me als avondmens een onmogelijke opgave. Ik ga vaak later naar bed dan ik me voorneem. Als de wekker dan ’s ochtends gaat, wil ik eigenlijk verder slapen en snooze ik nog zeker 15 minuten. Dat kan dus niet met Miracle Morning want ‘snoozing is for losers’. Damn.
Miracle Morning zijn zes goede gewoontes die je ’s ochtends als eerste doet. De schrijver en bedenker ervan is de Amerikaan Hal Elrod. Zijn schrijfstijl is ook typisch Amerikaans: enthousiast, positief en met grote beloften. Het enthousiasme is aanstekelijk en dus besloot ik zijn aanpak een kans te geven. Elrod schrijft openhartig, maakte een hoop mee en houdt zijn lezer steeds voor: als ik het kan, kun jij het ook.
Oefening in goede gewoontes
Het idee achter Miracle Morning is dat je de dag begint met zes goede gewoontes waar je overdag niet aan toekomt en ’s avonds vaak te moe voor bent. En dat betekent een uur eerder opstaan. Je begint je dag dan gelijk goed en dat lekkere gevoel, dat je ook na het sporten hebt, blijft de rest van de dag.
Mediteren
De eerste goede gewoonte heet Stilte. Tien minuten lang mediteer je door je te concentreren op je ademhaling. Als je net idioot vroeg je bed bent uitgestapt en nog niet helemaal wakker bent, is dat een fijn begin. Maar ik vond het nog knap lastig. Mijn gedachten dwaalden af van ‘wat goed dat ik dit doe’ naar ‘wat is het koud’ en ‘oh ja, de verwarming staat natuurlijk nog niet aan’, maar het ontspande wel. Eigenlijk is mediteren gewoon een concentratieoefening.
Lezen
De tweede goede gewoonte is Lezen. Volgens Hal Elrod is ‘lezen een van de meest directe methoden om op elk vlak van je leven een 10 te worden’ en hij raadt daarom boeken aan over persoonlijke ontwikkeling. Ik was nog maar net begonnen in zijn boek, dus pakte ik het erbij en las tien minuten. Wel zette ik de timer aan. Ik hou van lezen en anders zou ik waarschijnlijk veel te lang doorgaan. Elrod is zelf minder streng. Als je een hekel hebt aan lezen, schrijft hij, begin dan met vijf bladzijden. Ook hoef je niet alles in zijn volgorde te doen of alles precies tien minuten. Ik besloot daarop om wel 10 minuten te mediteren, 8 minuten te lezen en de extra minuten te besteden aan de zesde oefening, Bewegen.
Affirmaties
De derde goede gewoonte is Affirmaties. Ik had al veel gelezen over het nut van affirmaties en er zelfs een hoofdstuk over geschreven. Maar het echt toepassen deed ik niet. Dit was een mooie kans om het nu wel te doen. Een affirmatie gaat over iets dat je graag wil. Zelf vind ik dat ik te lang bezig ben met schrijven en herschrijven van blogs en daarom is een van mijn affirmaties: ik schrijf gemakkelijk en goed.
Visualisatie
De vierde goede gewoonte is Visualisatie. Daar had ik ook veel goeds over gelezen maar nog nauwelijks toegepast. Ik herinnerde me een interview met een voetballer van Manchester United die uitlegde dat hij prachtige doelpunten visualiseert terwijl hij op bed ligt. En dat sommige doelpunten in werkelijkheid precies zo gaan zoals hij ze in zijn fantasie al had bedacht en gezien. Fascinerend. Tijdens de oefening zie ik mezelf schrijven, met vaart en energie. Ook zie ik mezelf hardlopen in het park met een lekker muziekje op.
Oefening in dankbaar zijn
De vijfde gewoonte is me welbekend en doe ik al jaren: elke dag opschrijven waar ik dankbaar voor ben. Oké, bijna elke dag. Ik schreef erover in dit blog. Hal Elrod was depressief en wanhopig toen hij Miracle Morning bedacht. Het helpt om iets te bedenken waar je, ondanks je depressie, dankbaar voor bent. Als je dat drie weken volhoudt, creëer je een positiever brein. In deze TedTalk wordt het met humor uitgelegd. Ik schreef op de vierde dag deze: ‘Ik ben dankbaar dat ik vannacht beter sliep dan de nacht ervoor.’ Ik moest de eerste nachten namelijk wennen aan het vroege opstaan. Dan schrok ik ’s nachts wakker met de gedachte: OMG, moet ik nu al uit bed voor de Miracle Morning?
Bewegen
De zesde oefening tot slot is Beweging. 10 minuten is dan wel erg kort. Maar ondanks dat ik hardlopen niet heel leuk vind, heb ik gister toch nieuwe hardloopschoenen gekocht en een schemaatje voor beginners opgezocht.
Waarom helpt het?
Helpen deze oefeningen bij het ontwikkelen van zelfvertrouwen? Ja. Dat zit zo: het gevoel dat je controle hebt over je eigen leven is een belangrijke pijler van zelfvertrouwen. Dat gevoel van controle of grip, begint al als je stopt met ‘snoozen’ en sneller je bed uitkomt dan gebruikelijk. En dankzij dagelijkse meditatie leer je na verloop van tijd dat je je gedachten kunt bijsturen. Dat levert ook meer grip op.
Elke dag tien bladzijden lezen, betekent jaarlijks 3650 bladzijden, en dat zijn toch zo’n vijftien boeken. Boeken die bijdragen aan meer zelfkennis en persoonlijke ontwikkeling, dragen bij aan zelfvertrouwen.
Uit onderzoek blijkt dat affirmaties ook helpen met zelfvertrouwen. De affirmatie moet wel geloofwaardig voor je zelf zijn. Als de affirmatie te ver afstaat van je zelfbeeld, kan het tegenwerken. Kleine stapjes zijn beter. Bijvoorbeeld: ‘ik werk aan het ontwikkelen van meer zelfvertrouwen’ in plaats van ‘ik heb veel zelfvertrouwen’. Visualisaties maken de affirmaties effectiever. Gebruik al je zintuigen bij je verbeeldingen. Niet alleen jezelf zien hardlopen, maar ook hoe het is als je bezweet en voldaan thuiskomt.
Opschrijven waar je dankbaar voor bent helpt met zelfacceptatie en zelfcompassie. Lees na een maand maar eens terug in je schrift en je weet precies wat ik bedoel. Over sport en zelfvertrouwen kan ik een heel blog schrijven, en tegelijkertijd voel je intuïtief wel aan dat sport bijdraagt aan een positief zelfbeeld en meer zelfvertrouwen. Dus mijn advies: leg alvast je sportkleding, pen en papier en een goed boek klaar naast je bed. Zet je wekker een uur vroeger en begin. Als ik het kan, kun jij het ook!
Mijn dochter komt stralend binnen. Ze heeft net een nieuw album gekocht voor haar platenspeler. Ik kan me haar blijdschap goed voorstellen. Ik weet nog hoe blij ik zelf was toen ik mijn allereerste elpee kocht, Arrival van Abba. Lang geleden ja.
‘Welk album heb je gekocht?’ vraag ik. ‘Good Kid, M.A.A.D. City van Kendrick Lamar’, zegt ze enthousiast. Er ontstaat een gesprek over de invloed van muziek op je stemming en dan zegt ze: ‘Waarom is muziek in je puberteit eigenlijk zo belangrijk? Het heeft vast ook met zelfvertrouwen te maken’.
Ik kijk verbaasd op, ik heb geen idee. Ik heb nooit nagedacht over muziek en zelfvertrouwen. Maar ik zie een aanknopingspunt want muziek is emotie en zelfvertrouwen ook. Mijn interesse is gewekt, ik open mijn laptop en begin te googelen.
Muziek helpt bij stress
Al snel kom ik een artikel tegen van de Finse wetenschapper Suvi Saarikallio. Ik lees dat muziek helpt bij stress. Aan stress geen gebrek tijdens de puberteit! Er verandert zo veel in deze periode. Fysiek maar ook in sociaal en emotioneel opzicht. Een nieuwe school, nieuwe vrienden, een eerste bijbaantje, de eerste verkering. De keuzestress: welk profiel kies je en welke vervolgopleiding? En online: stress als je weinig likes krijgt op Instagram.
Het opgebouwde zelfvertrouwen in de jaren ervoor, komt zo flink onder druk te staan.
Muziek helpt bij stress omdat het afleidt, ontspant en troost. Het geeft nieuwe energie en het maakt ons blij. Want tijdens het luisteren naar muziek, komt er dopamine vrij in ons lichaam. Dopamine is een stof die hoort bij het beloningssysteem van de hersenen. Het komt ook vrij tijdens eten, sporten en vrijen. Nu begrijp ik waarom muziek zo belangrijk is! En waarom het zo’n belangrijke rol speelt in de puberteit. Het verklaart meteen het blije gevoel als je je favoriete liedje op de radio hoort. En ik snap waarom mijn dochter zo graag naar muziekfestivals gaat. Het is gewoon één groot dopamineparadijs!
Neuropsycholoog Eric Scherder zegt over muziek: ‘Muziek is zó goed voor je algehele ontwikkeling. Het raakt je, het verwondert, verbaast, emotioneert, brengt herinneringen boven. Het verbindt je met anderen. Muziek grijpt in op de diepste structuren van het brein. Het is een psychofysiologisch oermechanisme van de mens.’
En beïnvloedt muziek ook het zelfvertrouwen?
Verderop in het artikel beschrijft Suvi Saarikallio de vier psychologische functies van muziek:
het helpt bij het ontwikkelen van een identiteit
het helpt in relaties
het zorgt voor meer grip
het helpt emoties de baas te worden
Ik denk na over hoe deze vier functies verband houden met zelfvertrouwen.
Bij identiteit: Door muziek en je muziekvoorkeuren leer je jezelf een beetje beter kennen. Zelfkennis is een belangrijke pijler van zelfvertrouwen en identiteit heeft daarmee te maken.
Abba of Queen?
Al moet ik zeggen dat mijn fan-zijn van Abba destijds voor een klein dilemma zorgde. Want volgens de Queen-fans in mijn klas kon ik geen fan van Queen worden als ik al Abba-fan was. Je was voor Abba óf voor Queen. Dat vond ik een lastige, want als Queen-fan was je instant stoer. Dat trok me wel. Het imago van een Abba-fan daarentegen was braaf en meisjesachtig. Maar echt kiezen voor Queen? Dat ging me te ver, dan maar braaf.
Relaties
Verbinding met andere mensen voedt ons zelfvertrouwen. Muziek is een gemakkelijk gespreksonderwerp. Het is leuk als je erachter komt dat je bijvoorbeeld allebei van hiphop houdt. Dat schept toch gelijk een band.
Muziek geeft vorm aan gedachten en emoties. Populaire onderwerpen in muziek zijn belangrijk in de puberteit. Songteksten gaan vaak over liefde, seksualiteit, identiteit en sociale veranderingen. Muziek wordt gevoeld als een persoonlijke vriend. Een die er altijd voor je is en bij wie je altijd jezelf kunt zijn.
Grip en emoties de baas worden
Als je je eigen stemming positief kunt beïnvloeden met muziek, dan is muziek een mooi ‘instrument’ om je emoties bij te sturen. Dit bijsturen geeft een gevoel van competentie en controle. Dat gevoel van controle, van grip, is ook een bron van zelfvertrouwen.
Ik was vergeten hoe belangrijk muziek vroeger voor me was. De laatste dagen gedraag ik me als een puber. De muziek staat continu aan en ik zoek online naar mijn oude favoriete nummers. Ik maak een playlist, blèr hard Purple Rain mee, en playback terwijl ik dit zit te schrijven. Heerlijk, die dopamine 😉
Hoe belangrijk is muziek voor jou? En heeft muziek jou geholpen bij het vormen van een identiteit? Gebruik je muziek om in een andere stemming te komen? Ik ben benieuwd. Leuk als je een reactie achterlaat hieronder. Dank je!
Bronnen:
Muziek doet Wonderen. Over klank, ritme, brein en gevoel. Speciale uitgave i.s.m. Psychologie Magazine, 2018, Weekbladpers Media, Amsterdam
Saarikallio, S., The Psychological Functions of Music in Adolescence, Nordic Journal of Music Therapy, 2004, 13(1) 2004, pp. 47-63 via de website www.counselorforteens.com op 20 november 2018.
Jarenlang dachten wij na of we een hond zouden nemen. Uitvoerig hadden we het over de nadelen. Uitlaten in de regen. Wat te doen tijdens de vakantie? Gaan de kinderen de hond ook echt uitlaten zoals ze beloven?
Alleen een kat voor de muizen
Allebei zijn we opgegroeid met ouders die honden als huisdier maar onzin vonden. Zo kwam er pas een kat, uit het asiel, toen mijn moeder een muis in de keuken had gezien. Totdat de kat er was zette mijn moeder geen stap meer in de keuken, zo bang was ze voor het kleine muisje. Het koffiezetapparaat kreeg een tijdelijk plekje in de slaapkamer. De vensterbank werd de plek waar mijn moeder de boterhammen smeerde die wij mee naar school namen.
Lucky
Vorig jaar hakten we de knoop door en sinds deze zomer hebben we een hond: Lucky! Vorige week zeiden we tegen elkaar dat het achteraf onbegrijpelijk is dat we zo lang hebben getwijfeld.
Op de website van het Landelijk Informatie Centrum Gezelschapsdieren is boeiende informatie te vinden over onderzoeken die aantonen dat huisdieren een positief effect kunnen hebben op de ontwikkeling van de kinderen. Welke positieve effecten zijn dat?
Emotionele steun
Al vanaf het eerste begin komen kinderen in aanraking met dieren, knuffeldieren wel te verstaan. Een knuffel kan een veilige steun zijn voor jonge kinderen. Het helpt ze bij het wennen aan nieuwe situaties, bijvoorbeeld als ze voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaan. Ook de eerste kinderboeken gaan vaak over dieren (Nijntje, Kikker en Muis). En televisieseries waar dieren een belangrijke rol spelen zijn regelrechte klassiekers geworden: Black Beauty, Flipper en Lassie. In het echte leven worden emoties zoals boosheid, angst en blijdschap gedeeld met de trouwe viervoeter. En geheimen want een dier vertelt niets door en oordeelt niet. Niet verwonderlijk dat in een onderzoek waar kinderen, tussen de 3 en 13 jaar oud, gevraagd werd of het een voordeel is om een huisdier te hebben 90% met ja antwoordden. Ze vonden het leerzaam, het maakten ze blij, ze voelden zich op hun gemak en ervaarden onvoorwaardelijke liefde van hun dier.
Meer zelfvertrouwen en EQ
Kinderen met een huisdier blijken meer zelfvertrouwen te hebben en weerbaarder te zijn. Kinderen spelen graag bij klasgenootjes die huisdieren hebben. En de dieren vormen een gemakkelijk gespreksonderwerp. Ook blijkt dat kinderen die een sterke band hebben met hun huisdier, meer empathie tonen.
Omdat kinderen al vrij vroeg kunnen mee helpen met de verzorging van dieren is het een leuke manier om hun verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen. Wel is van belang dat ouders eindverantwoordelijk zijn en goede begeleiding geven, anders vallen veel voordelen weg. Als kinderen regelmatig op hun kop krijgen omdat ze vergeten zijn om het dier eten te geven, werkt dat natuurlijk averechts.
Voordelen voor de gezondheid
Ook de gezondheid heeft baat bij huisdieren. Door het aaien, maak je het hormoon oxytocine aan. Dit werkt bloeddrukverlagend en het versterkt je immuunsysteem. En ook belangrijk: kinderen die vanaf hun geboorte opgroeien met huisdieren ontwikkelen minder allergieën.
Goed onderzoek is lastig
Toch is enige terughoudendheid gewenst want niet alle factoren kunnen worden gecontroleerd bij dit type onderzoek. Zo is het lastig de invloed van het type gezin uit te sluiten. Het kan zijn dat warme, hechte gezinnen eerder geneigd zijn om een huisdier te nemen dan gezinnen waar meer afstand is. Komt het positieve zelfbeeld door de warmte binnen het gezin en/of speelt het huisdier daar een rol bij? Maar dat een huisdier positief kan zijn voor de ontwikkeling van kinderen, dat staat wel vast.
Tot slot
Maar al deze wetenschappelijke informatie valt in het niet als je thuiskomt en je een hartverwarmende en enthousiaste begroeting krijgt van je hond. Maar zo’n warm welkom kun je pas ervaren nadat je besloten hebt de stap te wagen en de nadelen voor lief te nemen!
Dit blog verscheen eerder op belindanoorland.nl op 14/11/2013
Nederlandse meisjes extreem kritisch over hun uiterlijk
Op haar informatieve website kledingstijladvies.nl las ik een blog van Lida Thiry over een nieuwe Dove campagne. November is voor Dove de maand om hun Self-esteem programma onder de aandacht te brengen. Met dit programma wil Dove bijdragen aan het verbeteren van het zelfbeeld bij meisjes. Uit hun onderzoek blijkt dat slechts 1 op de 10 meisjes zichzelf mooi vindt en dat ze een grote druk voelen om mooi te zijn. Vergeleken met het wereldwijde beeld dat meisjes van zichzelf hebben, zijn Nederlandse meisjes extreem kritisch over hun uiterlijk.
Trots zijn op jezelf is taboe in Nederland
Dr. Greta Noordenbos, universitair docent Klinische Psychologie aan de universiteit van Leiden verklaart het verschil: ‘Dat Nederlandse meisjes zo kritisch over zichzelf zijn, is deels te wijten aan onze cultuur. Het is nog steeds een taboe om trots op jezelf te zijn, maar dat mogen we best eens loslaten. Zelfvertrouwen is voor iedereen belangrijk.’
Real Beauty Sketches
In 2005 liet Dove al zien in een filmpje dat de werkelijkheid vaak anders is door extreem gebruik van Photoshop. Nu, acht jaar later komt Dove met “Real Beauty Sketches”. De door de FBI opgeleide forensisch tekenaar Gil Zamora kreeg opdracht om vrouwen te portretteren aan de hand van hun eigen beschrijvingen. Vervolgens maakte hij nog een portret aan de hand van beschrijvingen die andere mensen deden over deze vrouwen. De uitkomst laat zich raden: de vrouwen gebruikten minder positieve woorden om zichzelf te beschrijven en dat resulteerde in twee heel verschillende portretten. Have a look!
Dit blog verscheen eerder op mijn website belindanoorland.nl op 26/11/2013
