Vier tips om van je plannen en voornemens een succes te maken

Vier tips om van je plannen en voornemens een succes te maken

door | 31, dec, 2020 | Blog

 

Vanmorgen zag ik op Instagram een citaat van de Duitse dichter Rainer Rilke. Volgens hem moeten we de toekomst totaal openlaten. ‘Dat is in wezen de enige moed die van ons wordt gevraagd: de moed hebben voor het merkwaardige, wonderlijkste en onverklaarbaarste wat ons kan overkomen.’ Misschien dat het me lukt over een jaar of twintig, als ik een poosje met pensioen ben. Nu vind ik het juist wel fijn om plannen te maken voor het nieuwe jaar.

Ik leerde dat je jezelf het beste een doel kunt stellen waar je een beetje onrustig van wordt. Een uitdaging dus. En dat het goed is om je voornemen vooral te delen met de mensen om je heen. Ik verzamelde nog wat andere tips en deel ze graag met je. Voor het geval het jou ook nog ontbreekt aan moed om de toekomst totaal open te laten.

 

Tip 1 – uitdaging kiezen

Het kan best lastig zijn om een doel te kiezen en plannen te maken. We zijn doorgaans prima in staat om meteen met mitsen en maren te komen. Deze vraag hielp mij: wat zou je willen in het nieuwe jaar als je de lotto had gewonnen? Na de gebruikelijke antwoorden (in mijn geval een reis naar Japan en Namibië en een huis aan zee) kwam ook dit antwoord: verdergaan met het manuscript dat ik vijf jaar geleden in een lade stopte. Dat had ik niet verwacht. Wilde ik dat echt? Maar toen ik erover nadacht leek het ineens een prima idee. Januari staat toch nog in het teken van de lockdown en de agenda is verre van vol. Spannend vind ik het wel. Wordt het deze keer wel lezenswaardig en boeiend genoeg? Wellicht dat het beantwoorden van de lotto-vraag jou ook op nieuwe ideeën brengt! En stel jezelf daarna de vraag of je het echt wil.

 

Tip 2 – voorbereiding

Je kent waarschijnlijk het credo ‘voorbereiding is 90% van het succes’. Dat geldt zeker bij goede voornemens en nieuwe doelen. Ik maakte afgelopen week een actielijst met dingen die ik voor 1 januari wilde afhandelen zodat ik volgende week een goede start kan maken zonder al te veel losse eindjes. Een van die punten is bijvoorbeeld een planning maken en een goede dagindeling. Dat helpt me om de focus te bewaren, ik laat me namelijk graag afleiden, dus wat extra discipline, of een leidraad, kan geen kwaad.

 

Tip 3 – hulp vragen

Bij voorbereiding hoort ook dat je hulp en steun vraagt aan de mensen om je heen. Informeer ze over je plan, licht het toe en vraag om support. Als je de stappen van voorbereiding en steun vragen toepast, heb je de meeste kans van slagen.

 

Tip 4 – ontspan

Zorg extra goed voor jezelf als je een uitdaging aangaat. Diepe ontspanning zoals hazenslaapjes, yoga of een wandeling, helpen je om makkelijker vol te houden en eventuele tegenslag het hoofd te bieden. Jezelf aanmoedigen en mild zijn als het even niet lekker gaat, helpen ook om ontspannen te blijven. Kies een mooie affirmatie en visualiseer jouw gedroomde doel. Als je meer wil weten daarover, kun je dit blog lezen en deze.

 

Tot slot

Ik wens je heel veel succes en gezondheid in het nieuwe jaar! En dat we allemaal maar veel plannen kunnen maken én uitvoeren in 2021! Of de moed hebben om de toekomst totaal open te laten. 

In januari schrijf ik geen wekelijks blog, dus dit is voorlopig even mijn laatste. Mooie jaarwisseling!

 

Liefs,

Belinda

 

 

Bronnen

Column van Ben Tiggelaar – Iederéén kan zijn gedrag veranderen, NRC.nl, 3 januari 2020

Changing for good – James Prochaska, John Norcross, Carlo DiClemente

 

Foto: Erwan Hesry via Unsplash

Een beetje gek

Een beetje gek

door | 09, dec, 2020 | Blog

Drukwerk

Ik voelde me een beetje een gekkie, met mijn stapeltje drukwerk in de hand, op zoek naar de juiste brievenbus. Ik had een mailing gemaakt om reclame voor mezelf te maken als coach en bedrijven uitgekozen vlak bij de Westersingel, hier in Rotterdam. ‘Die gooi ik zelf wel even in de brievenbus’, dacht ik eerder nog optimistisch, ‘het is toch lekker dichtbij’. Maar al voordat ik de deur uitstapte om aan mijn rondje te beginnen, voelde ik ongemak.

 

Criticaster

Onderweg begon mijn criticaster te ratelen. ‘Die kaart verdwijnt toch meteen bij het oud-papier’ en ‘bedrijven hebben natuurlijk al een vaste coach’ en ‘misschien moet ik gewoon een baan gaan zoeken’. Ik liep door, langs de gesloten deuren van de cafés in de Witte de With, richting Schiedamse Vest.

Als de criticaster actief is, heeft dat vaak te maken met een basisangst, had ik ooit ergens gelezen. Al lopende vroeg ik me af welke basisangst dat moest zijn. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: ‘Oh ja tuurlijk, angst voor afwijzing en kritiek’. Het schijnt dat we allemaal zo’n basisangst hebben. De andere vijf angsten zijn:

– Angst voor armoede
– Angst voor de dood
– Angst voor ziekte en pijn
– Angst om verlaten te worden
– Angst voor ouderdom en aftakeling

 

Twee wolven

Nu ik erover nadacht en die stomme angst herkende, voelde ik me minder ongemakkelijk. Ik stak de straat over en moest om mezelf lachen. Het is kennelijk verleidelijk om negatieve gedachten toe te laten. Het geeft waarschijnlijk een vals gevoel van controle. Ik moest denken aan de parabel over de twee wolven. De een is slecht, boos, hebzuchtig, jaloers, arrogant en laf. De ander is rustig, liefdevol, bescheiden, gul, eerlijk en betrouwbaar. De twee wolven vechten in ons voor aandacht en de wolf die de meeste aandacht krijgt, wint. Zo is het ook met angst. Geef ik voorrang aan de negatieve gedachten en het zwartwit denken of probeer ik het luchtiger te maken door te relativeren en het positieve te zien?

 

Het belangrijkste

Inmiddels liep ik langs het beeld van Zadkine, richting Blaak. Ik moest denken aan een oefening over het benoemen van waarden. Die doe ik ook tijdens workshops (en beschreef ik eerder in dit blog). Uit wetenschappelijk onderzoek bleek dat de groep mensen die van tevoren hadden moeten nadenken over hun belangrijkste waarden, daarna rustiger bleven tijdens een spannende opdracht. Ze moesten plaatsnemen aan een grote tafel en in het midden stond een afgesloten doos met daarin een vogelspin. Vervolgens werd ze gevraagd de afstand te schatten tussen henzelf en de vogelspin. Deze groep maakte een betere inschatting dan de controlegroep die niet van tevoren had moeten nadenken over hun belangrijkste waarden.

 

Vrolijk verder

Dus ik dacht na over de mijne: positiviteit, betrouwbaarheid en humor. Tegen deze gedachten was mijn criticaster niet bestand. ‘Wie weet, misschien levert mijn mailing een fijne nieuwe klant op!’ Ik versnelde mijn pas, op zoek naar de volgende brievenbus.

Ik wens je een mooie week!

Liefs, Belinda

 

foto: Serhat Beyazkaya via Unsplash

Sorry hoor

Sorry hoor

door | 02, dec, 2020 | Blog

Sorry hoor

Brené Brown ken je vast wel, de hoogleraar uit Texas die onderzoek doet naar schaamte, maar Harriet Lerner misschien nog niet. Mij zei de naam niets, totdat Brené Brown haar interviewde voor een podcast. Onlangs las ik een boek van Harriet Lerner en ik kan het iedereen aanraden.

 

Bijzondere opvoeding

Het boek gaat over oprechte excuses maken en heet ‘Sorry hoor’. Lerner beschrijft vijf manieren om een verontschuldiging te verknallen en hoe je het wel goed kan aanpakken. En ook over onze neiging defensief te reageren als we kritiek krijgen.

 

Harriet Lerner kreeg zelf een bijzondere opvoeding. Haar moeder was een vooruitstrevende vrouw die ervoor zorgde dat Harriet en haar zus al op driejarige leeftijd wekelijks naar een psycholoog gingen. Gewoon om te leren praten over gevoelens. Ik vond deze passage in het boek opvallend. Die gaat over haar moeder en haar stijl van opvoeden:

 

Als klein meisje in Brooklyn leerde mijn moeder mij iets heel belangrijks. Als iemand iets onaardigs zei of deed (een gemeen iemand bij de kassa in de supermarkt bijvoorbeeld) zei mijn moeder altijd: ‘Zij is vast erg ongelukkig.’ Ze zei dat niet als excuus; het was niet meer dan een rustige observatie waar ik het volgende advies van maakte: ‘Vat dingen niet zo persoonlijk op; mensen kunnen door ontevredenheid of onzekerheid domme dingen zeggen. Als een ander zich misdraagt, ligt dat aan die ander, niet aan jou.’

 

Zelfbeeld en onzekerheid

Voor mij was het een eyeopener om te lezen dat sorry zeggen en zelfbeeld, onzekerheid en gevoel van eigenwaarde met elkaar te maken hebben. Als je weinig zelfvertrouwen hebt, is het moeilijker om toe te geven dat je iets fout hebt gedaan: iemand kwetsen, een ongevoelige opmerking maken, iets vergeten wat je hebt afgesproken. We willen het liefste ons ego, ons favoriete beeld van onszelf beschermen. Dat is vaak de reden waarom we in eerste instantie geneigd zijn om met tegenargumenten te komen als iemand kritiek heeft.

 

Volgens Harriet Lerner heb je een flinke portie zelfvertrouwen en zelfkennis nodig om kritiek goed te ontvangen en niet meteen in de verdediging te gaan. Dat deed me onmiddellijk denken aan mijn eerdere blog over narcisme en Donald Trump. Het ontbreekt de narcist aan zelfvertrouwen en hij zal er alles aan doen om dat te verhullen. Bijvoorbeeld door meteen in de aanval te gaan in plaats van open te staan en gewoon te luisteren.

 

Een groot cadeau

In de podcast bij Brené Brown vertelt Harriet dat een goede verontschuldiging een cadeau is. Een cadeau voor de relatie, een cadeau voor jezelf en een cadeau voor de ander:
 

  • Voor de relatie omdat fouten maken menselijk is en als we dat kunnen toegeven met een oprecht excuus dan verdwijnt de boosheid, de ander voelt zich gehoord en gezien en je kunt weer samen verder.

     

  • Voor jezelf omdat je verantwoordelijkheid neemt voor je gedrag. Hierdoor neemt je gevoel van eigenwaarde toe, je wordt betrouwbaarder en je bent integer. Ook al zie je er tegenop om je te moeten verontschuldigen, bijvoorbeeld omdat je nog meer kritiek verwacht, het tegenovergestelde is waar. Je krijgt juist meer respect als je een fout toegeeft.

     

  • Voor de ander omdat je de boosheid of wrok wegneemt. De ander kan zich ontspannen, het voorval loslaten en zich opnieuw veilig voelen in de relatie.

     

Zo had ik er nog niet naar gekeken. Een echte eyeopener dus. Ik heb me voorgenomen om voortaan beter te luisteren en niet meteen tegenargumenten te bedenken. Mocht je nog een cadeautje zoeken voor de feestdagen (of voor jezelf), ik kan het boek van harte aanbevelen!

Liefs,

Belinda

 

PS

Deze TEDx met de titel ‘Why Won’t He Apologize?’ van Harriet Lerner is ook de moeite waard!

Als je de podcast wilt luisteren met Brené Brown, dit is de link.

 

Foto: Lina Trochez via Unsplash

 

 

De voordelen van enge dingen doen

De voordelen van enge dingen doen

door | 25, nov, 2020 | Blog

 

Klamme handen

Jaren geleden kreeg ik de vraag of ik een avond aan elkaar wilde praten en de gastsprekers wilde introduceren. Het was voor een goed doel en ik kon onmogelijk weigeren, vond ik. Eigenlijk werd het niet gevraagd, maar was het al een uitgemaakte zaak. Terwijl de vergadering doorging en de plannen concreter werden, had ik maar een gedachte: hoe kom ik hier in godsnaam onderuit? Van het idee alleen kreeg ik al klamme handen. Laat staan op de avond zelf. Wat kon ik doen? Me te zijner tijd ziekmelden? Snel een weekendje weg regelen en zeggen dat Robert me verrast heeft?

 

Gewoon doen

Thuisgekomen reageerde Robert enthousiast: ‘Je hebt toch vaker gepresenteerd? Nou dan, gewoon doen!’ ‘Maar dat is jaren geleden!’, wierp ik tegen. Ik besloot naar Toastmasters te gaan. Tijdens mijn zoektochten naar informatie over zelfvertrouwen ontwikkelen, was ik die naam al eerder tegengekomen. Toastmasters is een internationale vereniging waar je kunt oefenen in het spreken in het openbaar en eerlijke en constructieve feedback krijgt. Dezelfde avond werd ik lid en ging ik als een speer oefenen.

 

Veel oefenen

Ik leerde dat heel veel mensen het eng vinden om te spreken in het openbaar. Dat stelde me een beetje gerust. En verder leerde ik dat je de gastsprekers die je aankondigt even van tevoren belt en vraagt wat ze gaan vertellen. Zo maakte ik alvast kennis en kreeg ik informatie voor de inleiding. Ik leerde dat het beter is om eerst op te schrijven wat je wil vertellen in plaats van uit de losse pols te praten. En ik leerde dat goed presenteren gewoon heel veel oefening vergt.

 

Trots!

Dus in plaats van me ziek te melden of een zogenaamd verrassingsweekendje weg, ging ik de uitdaging aan en door mijn angst heen. Nu ik dat zo opschrijf voel ik het weer. Maar ik voel ook de blijdschap en trots die ik tijdens de avond ervoer toen ik merkte dat het goed ging. Het was leuk om te merken dat de gastsprekers bij binnenkomst naar mij vroegen. Ze kenden verder niemand en het voorbereidende telefoongesprek had het ijs al gebroken en ik kon ze een beetje de weg wijzen. Achteraf ben ik dus blij dat ik de uitdaging niet uit de weg ben gegaan. Het is goed om te weten hoe je nee moet zeggen, en soms is het goed om het gewoon maar ‘te doen’.

 

Gezonde stress

Nu weet ik inmiddels dat als je iets vaker doet, het steeds makkelijker wordt: de regel van vijf. En dat de spanning die daarbij komt kijken, gewoon gezonde stress is, en dat uit je comfortzone gaan goed is voor je zelfvertrouwen. Daarom is het zo leuk om meer te leren over psychologie en daarover te bloggen.

 

En jij? Wat vind jij van presenteren? Sta je met gemak voor een groep of laat je de beurt ook liever aan je voorbijgaan?

 

Fijne week en liefs,

Belinda

 

Foto: David Laws via Unsplash
De kunst van het nee zeggen

De kunst van het nee zeggen

door | 19, nov, 2020 | Blog

Op mijn website staat de zin: zelfvertrouwen maakt het leven leuker. Een van de redenen daarvoor is dat je met meer zelfvertrouwen assertiever bent. En dat assertieve zorgt ervoor dat je meer controle hebt omdat je nee kunt zeggen als dat nodig is. Dat levert meer zelfrespect op, minder frustratie en betere relaties.

 

Assertief zijn is niet ‘bitchy’

Toch wordt assertiviteit soms negatief opgevat en is het beeld dat het kattig, snibbig of bits is. Maar een assertieve reactie is juist niet bozig of bitchy. Daarom een blog over de kunst van het nee zeggen.

 

“The art of leadership is saying no, not yes. It’s very easy to say yes.”

Tony Blair

 

Changing for good

Een mooi citaat van Tony Blair, maar dat ja zeggen zo makkelijk is als je eigenlijk nee bedoelt, daar heb ik mijn twijfels bij. Want zodra je ja zegt, is de kans groot dat je jezelf daarna verwijten gaat maken. Tenminste, als je een beetje op mij lijkt. Gelukkig heb ik veel geleerd van mijn ‘project zelfvertrouwen’. Zo kwam ik dit rijtje tegen in het boek Changing for good van de auteurs Prochaska, Norcross en DiClemente. Volgens hen is assertiviteit:

 

  • Het recht gehoord te worden
  • Het recht invloed te kunnen uitoefenen
  • Het recht om fouten te maken
  • Het recht om de aandacht op je te vestigen
  • Het recht om van gedachten te veranderen
  • Het recht op eigen gedachten en gevoelens
  • Het recht om andermans oordelen te weerstaan;
  • Het recht om jezelf niet te hoeven rechtvaardigen;
  • Het recht op beperkingen: beperkte kennis, beperkte zorg voor anderen, beperkte verantwoordelijkheid voor anderen en beperkt in tijd;
  • Het recht op respect voor je beperkingen.

Ik vond het destijds een indrukwekkend lijstje. En ook een heerlijk lijstje, eentje waarvan je meteen ontspant. Want hoe vaak lees je dat je het recht hebt op beperkingen en zelfs recht hebt op respect voor je beperkingen?

 

Uitgaan van gelijkwaardigheid

Een belangrijk uitgangspunt van assertiviteit is dat de ander dezelfde rechten heeft. De ander mag dus ook fouten maken en heeft ook recht op zijn of haar beperkingen. Er is dan sprake van gelijkwaardigheid. En daar zit het probleem want met minder zelfvertrouwen, heb je sneller de neiging om je minder te voelen.

 

Sub-assertief – assertief – agressief

Het helpt om wat meer af te weten van gedrag dat hoort bij sub-assertief, assertief  en agressief reageren. Bij sub-assertief durf je bijvoorbeeld niet te vragen om uitleg als je een instructie niet hebt begrepen, ben je gespannen om een kletspraatje te maken met een onbekende, geef je in gezelschap je mening niet of erger je je enorm aan iemand met het hoogste woord en doe je niets.

Agressief reageren is een dominante houding die zich uit door slecht te luisteren, en iemand steeds in de rede te vallen. Of overdreven veel kritiek geven en dat alsmaar herhalen. En door met stemverheffing te praten of erger, te schreeuwen. Negeren is ook een vorm van agressie.

Assertief reageren gaat zo:

  1. Geef de feiten
  2. Zeg hoe je je voelt
  3. Kijk door de ogen van de ander
  4. Vraag om wat je wilt

Een voorbeeld om het te verduidelijken. Stel dat je teammanager probeert om een project zo snel mogelijk rond te krijgen maar je voorziet problemen met de invoering. Begin met de feiten:

  1. In het voorstel is geen rekening gehouden met het trainen van de medewerkers
  2. Ik maak me zorgen als ze straks met de nieuwe software moeten werken zonder goede instructie
  3. Ik begrijp dat je de deadline wil halen
  4. Laten we een teamvergadering houden en zien wat de anderen ervan denken

Door stap 3 voelt de ander zich serieus genomen en ontstaat er een grotere bereidheid om verder te praten.

 

Zelfde boodschap herhalen

De techniek van de kapotte plaat is handig als je wel nee hebt gezegd maar de ander blijft aandringen. Een voorbeeld. Stel dat je collega vraagt om samen even naar buiten te gaan en een cappuccino te halen. Je hebt al gezegd: ‘Nee bedankt, ik wil even wat afmaken.’ Je collega doet een nieuwe poging en zegt iets als: ‘Kom op, je zit al uren naar dat beeldscherm te turen. Even naar buiten is goed voor je.’ Je herhaalt vriendelijk en geduldig wat je eerder zei: ‘Nee, ik meen het. Ik wil dit eerst even afmaken.’ De collega houdt aan en zegt: ‘Ach we zijn binnen een kwartier weer terug. Dat lukt toch wel?’ Je reageert met bijna dezelfde zin: ‘Ik moet dit echt even afmaken. En daarna doe je een ander voorstel: ‘zullen we anders vrijdag samen een cappuccino gaan halen?’ Dan verzacht je de teleurstelling.

 

In een eerder blog gaf ik tips over hoe je zonder schuldgevoel nee kunt zeggen. Dat lees je hier.

 

Mooie week gewenst!

 

Liefs, Belinda

 

Bronnen

De focus-zone – Lucy Palladino

Changing for good – James Prochaska, John Norcross, Carlo DiClemente

Foto

Gemma Evans via Unsplash.com

 

Narcisme: hoe hou je je staande naast een narcist?

Narcisme: hoe hou je je staande naast een narcist?

door | 11, nov, 2020 | Blog

Trump-tijdperk

Vier jaar geleden bleef ik op om de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen te zien en kroop ik om 03:00 uur ’s nachts teleurgesteld in bed. Opblijven hoefde deze keer niet, de uitslag zou toch nog dagen op zich laten wachten. Nu de verkiezingen voorbij zijn en het Trump-tijdperk ten einde loopt, kreeg ik het idee om een blog te schrijven over narcisme.

 

Grandioos narcisme

Het narcisme dat we kennen van Trump is vrij bekend. Het wordt gemakkelijk herkend en Trump is inmiddels een klassiek voorbeeld van narcisme: het enorm opgeblazen ego, de behoefte aan bewondering en aandacht, de boosheid en gekrenktheid bij kritiek en de zelfoverschatting. Deze vorm van narcisme wordt grandioos narcisme genoemd. Iemand met weinig narcisme voelt zich gemakkelijk minder dan anderen. Daartussen bestaat zoiets als ‘gezond’ narcisme. Je loopt dan weinig kans om minderwaardigheidsgevoelens en somberheid mee te maken.

 

Kwetsbaar narcisme

Naast grandioos narcisme, zoals Trump, bestaat ook kwetsbaar narcisme. Deze mensen lijken op het eerste gezicht vol zelfvertrouwen en komen charmant over. Als je ze beter leert kennen, merk je dat ze hun eigen prestaties en talenten overdrijven. Daarnaast vinden ze dat ze meer rechten hebben dan anderen. Ook maken ze arrogante opmerkingen en hebben ze moeite om zich in te leven in anderen.

 

Nooit goed genoeg

Door de constante angst om niet goed genoeg te zijn, schiet de narcist als het ware in zijn eigen voet. Het lukt hem namelijk niet om op een natuurlijke manier zelfvertrouwen op te bouwen. Want dat bouw je op door

1) liefdevolle relaties en het gevoel dat je ertoe doet. Maar door zijn agressieve reactie op kritiek, komen relaties juist onder druk te staan.

2) Jezelf goed kennen en weten wat je talenten (en tekortkomingen zijn) is ook een bron van zelfvertrouwen. Maar door de zelfoverschatting en arrogantie kan de narcist juist in de problemen komen op zijn werk. Hij maakt niet waar wat hij belooft en moet flink bijsturen om niet ontslagen of ‘ontmaskerd’ te worden.

3) Dit bijsturen kost een hoop tijd en stress en gaat ten koste van de derde bron van zelfvertrouwen: persoonlijk leiderschap. Daar is zelfkennis voor nodig en dat lukt de narcist niet. Hij doet zich altijd beter voor en is niet authentiek.

4) Oprecht en integer zijn, de vierde bron, is onmogelijk als je nooit een fout of tekortkoming kunt toegeven. Narcisten zijn daarom goed in de boel verdraaien en de ander de schuld te geven. Zo hoeven ze geen verantwoording te nemen voor hun aandeel. Want zelfreflectie en je eigen gedrag onder de loep nemen, is te veel gevraagd voor het kwetsbare ego.

Toch lukt het veel narcisten om carrière te maken. Arrogantie in combinatie met charme worden, onterecht, aangezien als zelfvertrouwen en daadkracht. Een gebrek aan inlevingsvermogen maakt het makkelijk om mensen te manipuleren, personeel uit te buiten en zo doelen te bereiken. Succesvol zijn is belangrijk en daarom gaan narcisten graag om met andere narcisten. Ze vinden elkaar in de kortetermijnoplossingen en hebben maling aan de belangen en behoeften van anderen.

 

Wat doe je als je een narcist in de omgeving hebt?

Een narcist in je omgeving (een leidinggevende, of dichterbij, je partner of vader, moeder) kan een flinke wissel trekken op je zelfvertrouwen. Als je een narcist wijst op zijn verantwoordelijkheden, of op inconsistenties in gedrag, op fouten of rariteiten, gaat hij onhebbelijk doen door zijn grote onzekerheid en negatieve zelfbeeld. Hij kan slecht met kritiek omgaan want dat is als zout strooien in de wond. Om de kritiek, de pijn, af te wenden gaat de narcist meteen in de aanval en probeert hij de ander de mond te snoeren en/of te beschuldigen. Een kwetsbare of open houding zie je daarom zelden bij een narcist.

De narcist gaat niet veranderen want hij ziet de noodzaak niet. Verdiep je verder in het gedrag zodat je inderdaad zeker weet dat je met een narcist te maken hebt. Als je gekwetst bent en je voelt je onzeker door de narcist, erken dat voor jezelf. Sta jezelf toe om daar verdrietig en boos over te zijn. Accepteer daarna de situatie en ga na welke mogelijkheden je hebt om afstand te nemen. Als dat niet mogelijk is, probeer dan emotioneel afstand te nemen. Zorg dat je zelf weer steviger in je schoenen staat. Ga met mensen om die je steunen en aanmoedigen. En het helpt om te weten wat je belangrijkste waarden zijn. Meer daarover in dit blog.

Dus

  • Verdiep je verder in narcisme
  • Erken voor jezelf dat je te maken hebt met een narcist
  • Geef ruimte aan je emoties
  • Accepteer dat het zo is
  • Verken mogelijkheden om afstand te nemen, in elk geval emotioneel afstand
  • Zorg goed voor jezelf

 

Ik wens je een mooie week!

Liefs, Belinda

Bronnen

Het narcistisch ideaal – Dr. Jan Derksen

Will I ever be good enough? – Dr. Karyl McBride

Foto
Marian Kroell on Unsplash

Pin It on Pinterest