Wat ben je mooi
De afgelopen twee weken praatte ik elke dag tegen twee potjes gekookte Pandanrijst. Ik schreef daar dit blog over: Het rijstexperiment. In het begin was het een beetje vreemd, maar alles went, zelfs praten tegen rijst. Tegen het ene potje zei ik aardige dingen. Bijvoorbeeld: ‘wat zie je er mooi uit, je bent zo romig en je ruikt lekker’. Tegen het andere potje zei ik lelijke dingen.
Aanvankelijk zagen de potjes er identiek uit, dus was het wat lastiger iets negatiefs te bedenken. Ik zei daarom in die eerste dagen iets van: ‘wat doe je hier eigenlijk? Ik wed dat je nu al stinkt en snel gaat schimmelen. Echt iets voor jou.’ Daarna werd het makkelijker: ‘gatver, wat zie jij er smerig en goor uit!’
Mislukt? Of toch niet
De potjes had ik op de vensterbank gezet, op ongeveer 1,5 meter afstand. Dat is overigens toeval, die afstand. Door de lichte plek begon het schimmelen al vrij vlot. Het zag ernaar uit dat de rijst in beide potjes even snel ging schimmelen. Na een dag of drie dacht ik dat het experiment zou ‘mislukken’. Want in mijn vorig blog had ik geschreven:
‘De rijst waartegen wordt gescholden en gefoeterd, die gaat al snel schimmelen en krijgt een vieze kleur. De rijst die dagelijks wat aardigs krijgt te ‘horen’, blijft veel langer goed en verkleurt niet.’
Dat was nu niet zo. De rijst in beide potjes oogden viezig. Nu werd het lastiger om aardig te blijven praten tegen het ‘positieve’ potje. Ik probeerde de schimmelplekjes te negeren en toch iets opgewekts en vriendelijks te zeggen. Dus zei ik: ‘wat zie je er goed uit’, en, ‘we zijn zo blij met jou’.
En toen, na ongeveer een week, werden er toch verschillen zichtbaar. Het potje waar ik negatief tegen praatte, vertoonde steeds meer groene plekjes. Je ziet het hier op de foto’s. Links het ‘positieve’ potje, in het midden het ‘negatieve’ potje en daarnaast in die volgorde beide potjes.
Opvallende kleur
Vanaf dat moment werd het dagelijkse praatje een makkie. En misschien deed ik het met meer overtuiging. Het rijstexperiment laat in elk geval bij ons thuis voor de tweede keer zien dat er werkelijk verschillen optreden. Opvallend is vooral dat er andere schimmels lijken te groeien in de potjes. Vooral de gele in het positieve potje is opvallend (tweede foto hieronder). Ik heb een poging gedaan om te achterhalen of die schimmel een naam en misschien zelfs een andere functie heeft. Even dacht ik op het goede spoor te zijn toen ik een foto zag van een gele schimmel, Penicillium citrinum. Maar het is een behoorlijk ingewikkeld onderwerp en met veel vakjargon, dus zeker ben ik niet. Wel kwam ik het boeiende verhaal tegen van Alexander Fleming over zijn ontdekking van penicilline.
Leuk en leerzaam
Ik heb overwogen om het rijstexperiment voor een derde keer te doen. Maar waarvoor eigenlijk? Het experiment is een mooie metafoor voor hoe we tegen onszelf en anderen praten. Een compliment heeft een andere uitwerking dan een rotopmerking, dat weten we. We weten ook dat we niet gelukkiger worden als we te vaak naar onze kritische stem luisteren. En dat pesten schadelijk is. Maar zeker in de klas of thuis met jonge kinderen, is het gewoon een grappig en leerzaam experiment.
Ik ben benieuwd: ben je ook begonnen met het rijstexperiment? Of ben je overtuigd door de foto’s? Laat het weten in de comments!
Fijne week gewenst!
Het bewijs is overtuigend! Het blijft bizar…