Drukwerk
Ik voelde me een beetje een gekkie, met mijn stapeltje drukwerk in de hand, op zoek naar de juiste brievenbus. Ik had een mailing gemaakt om reclame voor mezelf te maken als coach en bedrijven uitgekozen vlak bij de Westersingel, hier in Rotterdam. ‘Die gooi ik zelf wel even in de brievenbus’, dacht ik eerder nog optimistisch, ‘het is toch lekker dichtbij’. Maar al voordat ik de deur uitstapte om aan mijn rondje te beginnen, voelde ik ongemak.
Criticaster
Onderweg begon mijn criticaster te ratelen. ‘Die kaart verdwijnt toch meteen bij het oud-papier’ en ‘bedrijven hebben natuurlijk al een vaste coach’ en ‘misschien moet ik gewoon een baan gaan zoeken’. Ik liep door, langs de gesloten deuren van de cafés in de Witte de With, richting Schiedamse Vest.
Als de criticaster actief is, heeft dat vaak te maken met een basisangst, had ik ooit ergens gelezen. Al lopende vroeg ik me af welke basisangst dat moest zijn. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: ‘Oh ja tuurlijk, angst voor afwijzing en kritiek’. Het schijnt dat we allemaal zo’n basisangst hebben. De andere vijf angsten zijn:
– Angst voor armoede
– Angst voor de dood
– Angst voor ziekte en pijn
– Angst om verlaten te worden
– Angst voor ouderdom en aftakeling
Twee wolven
Nu ik erover nadacht en die stomme angst herkende, voelde ik me minder ongemakkelijk. Ik stak de straat over en moest om mezelf lachen. Het is kennelijk verleidelijk om negatieve gedachten toe te laten. Het geeft waarschijnlijk een vals gevoel van controle. Ik moest denken aan de parabel over de twee wolven. De een is slecht, boos, hebzuchtig, jaloers, arrogant en laf. De ander is rustig, liefdevol, bescheiden, gul, eerlijk en betrouwbaar. De twee wolven vechten in ons voor aandacht en de wolf die de meeste aandacht krijgt, wint. Zo is het ook met angst. Geef ik voorrang aan de negatieve gedachten en het zwartwit denken of probeer ik het luchtiger te maken door te relativeren en het positieve te zien?
Het belangrijkste
Inmiddels liep ik langs het beeld van Zadkine, richting Blaak. Ik moest denken aan een oefening over het benoemen van waarden. Die doe ik ook tijdens workshops (en beschreef ik eerder in dit blog). Uit wetenschappelijk onderzoek bleek dat de groep mensen die van tevoren hadden moeten nadenken over hun belangrijkste waarden, daarna rustiger bleven tijdens een spannende opdracht. Ze moesten plaatsnemen aan een grote tafel en in het midden stond een afgesloten doos met daarin een vogelspin. Vervolgens werd ze gevraagd de afstand te schatten tussen henzelf en de vogelspin. Deze groep maakte een betere inschatting dan de controlegroep die niet van tevoren had moeten nadenken over hun belangrijkste waarden.
Vrolijk verder
Dus ik dacht na over de mijne: positiviteit, betrouwbaarheid en humor. Tegen deze gedachten was mijn criticaster niet bestand. ‘Wie weet, misschien levert mijn mailing een fijne nieuwe klant op!’ Ik versnelde mijn pas, op zoek naar de volgende brievenbus.
Ik wens je een mooie week!
Liefs, Belinda
foto: Serhat Beyazkaya via Unsplash
